mazurek Passer montanus
Mazurek to ptak nieco mniejszy od swego kuzyna - wróbla. Głowa jego jest okrągła, dziób mały, ma stosunkowo krótkie skrzydła i ogon. U tego gatunku nie występuje dymorfizm płciowy, zatem samiec i samica są dla obserwatora nieodróżnialne.
Dorosłe mazurki są szarobrązowe, mają kasztanowobrązowy wierzch głowy i kark oraz czarną plamę na jasnych policzkach – i to są cechy odróżniające go od wróbla. Młode od dorosłych można rozpoznać po żółtych zajadach.
Mazurek zamieszkuje obszary parkowe i zadrzewienia w okolicy pól uprawnych. Miejscami, w których na pewno można go spotkać, są pola z dużymi stogami słomy. Jeśli w pobliżu takiego stogu będą gęste krzaki, dające schronienie, możemy być prawie pewni, że będą tam też mazurki. Zimą mazurek formuje koczujące stada, często wraz z wróblami, dzwońcami czy trznadlami.
Mazurek zakłada gniazda w dziuplach, w otworach w murach, w różnego rodzaju szczelinach. Chętnie zasiedla skrzynki lęgowe A1 z otworem o średnicy 33 mm. Preferuje budki zawieszone dość wysoko, przynajmniej 2-3m nad ziemią. W budkach zawieszonych niżej gniazduje niechętnie.
Gniazdo tego ptaka, zbudowane z korzonków i źdźbeł trawy, jest bardzo obficie wyścielone piórami; wyściółka często dochodzi do otworu wlotowego dziupli lub skrzynki lęgowej. Samica składa w nim 4-6 szarawobrązowawych, silnie nakrapianych jaj.
Pokarm mazurka stanowią nasiona i drobne bezkręgowce, które zdobywa zarówno na ziemi, jak i wśród roślinności. Ptaki te chętnie korzystają z dokarmiania. Lubią słonecznik i proso, czasem interesują je także kule tłuszczowe, tzw. „Ptasie puzy”.
Budka lęgowa: A1 - jak dla bogatki
Karma zimą: słonecznik, proso, kasze, drobne zboża, poślad, kule tłuszczowe
Latem poidełko.
stadko mazurków w karmniku
