kwiczoł Turdus pilaris
To ptak wielkości kosa o typowej dla rodziny drozdów sylwetce. Jest to gatunek wędrowny, zamieszkujący środkową i północno-wschodnią Europę.
Charakterystyczną cechą kwiczoła jest szary kolor jego głowy, karku i kupra, co odróżnia go od innych drozdów. Na piersi występuje ciemne plamkowanie, boki ciała są brązowawe.
Samiec i samica są do siebie bardzo podobne, jednak ogon samca jest wyraźnie ciemniejszy od ogona samicy (czarny), a rysunek na ciele samca bardziej kontrastujący. Poruszając się po ziemi, kwiczoł skacze bądź biega.
Jest to gatunek wędrowny (przeloty: III–IV i X–XI). W Polsce gnieździ się w całym kraju, niekiedy zimuje. Poza okresem lęgowym ptaki te łącza się w stada nierzadko liczące po kilkaset osobników. W stadach tych koczują w poszukiwaniu pokarmu i bezpiecznego miejsca na nocleg.
Kwiczoł jako jedyny z drozdów gniazduje kolonijnie tzn. wiele par zakłada gniazda blisko siebie. Kolonie kwiczołów można często obserwować w parkach miejskich, w których występują wysokie i stosunkowo stare drzewa. Dzięki koloniom ptaki te są w stanie skuteczniej (wspólnymi siłami) przepędzać drapieżniki, np. wrony.
Zimujące kwiczoły można skutecznie dokarmiać zimą poprzez wystawianie im jabłek, owoców jarzębiny, dzikiej róży czy głogu.
Ciekawostką jest to, że niektóre populacje kwiczołów nauczyły się grupowego ataku na ptaki drapieżne, podczas którego obstrzykują intruza kałem. Niekiedy atak taki potrafi być tak skuteczny, że intruz dosłownie zostaje zestrzelony. Częstymi ofiarami takich właśnie ataków kwiczołów padają myszołowy. Trafiony dużą ilością kału drapieżnik nie jest w stanie latać ze względu na sklejone pióra i wkrótce ginie z głodu i wycieńczenia...
