Kieszenie lęgowe

Kieszeń lęgowa to, mówiąc inaczej, miejsce na gniazdo pomiędzy ścianą budynku a pędami pnącza; jest ona chyba najlepszym sposobem zachęcenia do gniazdowania nie-dziuplaków, na przykład kosa. W celu jej utworzenia wykorzystuje się naturalną zdolność niektórych roślin do przyrastania - za pomocą korzeni przybyszowych - do ścian i innych pionowych powierzchni (np. kory drzewa).

Planując zakładanie kieszeni lęgowej dla ptaków, trzeba najpierw uwzględnić to, dla jakiego gatunku ptaka ma ona być. Jeśli ma być domem dla kosa, to szerokość kieszeni powinna wynosić od 16-18 cm, zaś jej wysokość około 30 cm. Dla mniejszych ptaków wymiary kieszeni lęgowej mogą być o około 1/3 mniejsze. Najwłaściwszy kształt kieszeni uzyskamy za pomocą formy, którą może być półokrągła belka, rynna lub kawałek połówki rury PCV o odpowiedniej średnicy. Najlepsze będą formy gładkie, ponieważ nie uszkodzą kieszeni podczas ich usuwania. Formę przytwierdza się do ściany poniżej pnącza (można je także przyciąć) na tej wysokości, na której chcemy, aby ptaki uwiły swoje gniazdo. Następnie pozwalamy, aby roślina ją przerosła. Formę usuwamy tuż przed okresem lęgowym. Samą kieszeń można uzyskać w ciągu jednego sezonu, ale gotowa do zamieszkania będzie ona dopiero w roku następnym.

Tworzenie kieszeni w pnączu najlepiej rozpocząć wiosną, kiedy tylko ruszy wegetacja roślin. Najlepszymi roślinami do tworzenia kieszeni lęgowych są bluszcz, winobluszcz, hortensja pnąca czy milin amerykański. Ptakami najchętniej gnieżdżącymi się w tego typu miejscach są, jak już wspominano, kosy. Niemniej nawet jeśli nic w naszej kieszeni nie zamieszka, to z dużą dozą prawdopodobieństwa jakiś ptak będzie tam spędzał noce, jako że jest to miejsce doskonale ukryte, a zatem i bezpieczne.

Kieszenie trzeba stale pielęgnować, tj. dbać o to, żeby nie zarosły pędami uniemożliwiającymi ptakom wicie nowych gniazd. Należy też oczyszczać je z gniazd po zakończeniu okresu lęgowego – najlepiej prace te wykonywać w październiku.