Pleszka jest ptakiem nieco mniejszym od wróbla, jej ciało jest szczupłe, nogi długie i cienkie. Samiec jest raczej nie do pomylenia z żadnym innym gatunkiem krajowym: z wierzchu szary, czarna maska i podbródek, czoło białe, pierś rdzawoczerwona. Również jego ogon jest koloru rdzawego, co jest charakterystyczne nie tylko dla pleszki, ale i spokrewnionego z nią kopciuszka. Obydwa gatunki bardzo często kiwają ogonem. Samica pleszki z wierzchu jest szarobrązowa, na spodzie jasna i ma płową pierś. Czasem bywa mylona z samicą kopciuszka, która jednak jest od niej ciemniejsza. Ptaki w szacie juwenilnej są podobne do samicy, z tym, że występuje u nich charakterystyczne plamkowanie.
Pleszka zamieszkuje w lasach, parkach i ogrodach. Swoje gniazda zakłada w dziuplach i skrzynkach lęgowych. Często wybiera budki typu A1 z otworem wlotowym powiększonym przez dzięcioła, co może być zgubne dla jej lęgu. Chętnie zasiedla też skrzynki dla szpaków A2.
Materiałem gniazdowym są: od zewnątrz suche liście i mech, wewnątrz luźno ułożone pióra. Samica składa w nich 5-7 niebieskozielonych jaj. Pisklętami opiekują się oboje rodzice. Pliszki wyprowadzają do dwóch lęgów w ciągu roku.
Swoją obecność pleszka oznajmia charakterystycznym śpiewem; samiec potrafi czasem śpiewać przez całą
Pokarm pleszki to przede wszystkim owady zbierane na ziemi i wśród gałęzi, czasem chwytane w powietrzu, w sposób podobny do polowania muchołówek (z zasiadki).
Pleszki to ptaki wędrowne. U nas występują od kwietnia do września (okres lęgowy: kwiecień-czerwiec).
