Wrona siwa to ptak średniej wielkości. Obie płci wyglądają tak samo. Górna część piersi, głowa, skrzydła i ogon wrony są czarne z metalicznym połyskiem, natomiast grzbiet i brzuch popielate. Ptaki w szacie młodocianej są ubarwione mniej kontrastowo. Głos wrony siwej to chrapliwe: krs-kra-kra lub długie kraaa.
Wrona zamieszkuje tereny otwarte, poprzecinane lasami, często w pobliżu wody. Jest też coraz częstszym mieszkańcem parków wiejskich.
Swoje gniazdo, zbudowane z gałązek, wyścielone brązowawymi źdźbłami traw lub korzonkami, wrona zakłada wysoko na drzewach, często na sosnach i świerkach. Średnica zewnętrzna gniazda wynosi o około 25cm. Samica składa w nim 4-5 niebiaskawozielonkawych, brązowo kropkowanych jaj. Wrony wychowują jeden lęg w ciągu roku. W tym czasie zaciekle bronią swoich gniazd, także przed człowiekiem. Ptaki te tworzą trwałe, wieloletnie pary.
Wrony to ptaki wszystkożerne. Zjadają nasiona i owoce, ale także bezkręgowce i drobne kręgowce, często korzystają z padliny i odpadków komunalnych. Ich ofiarą padają jaja i pisklęta innych ptaków. Wrony to również ptaki bardzo inteligentne i przebiegłe. Nieraz udowodniły swój spryt, m.in. kradnąc słoninę wywieszoną dla sikor.
Wron w ostatnich latach jest coraz więcej. Nie wymagają one zabiegów ochronnych. W ogrodzie wrony mogą wyrządzać pewne szkody w okresie lęgowym, natomiast poza nim są niegroźne. Za to obserwacja tych inteligentnych ptaków może nam dostarczyć wielu wrażeń, a nieraz i zadziwiających spostrzeżeń.
