|
|
| Linia 3: |
Linia 3: |
| | | | |
| | | | |
| − | <video type="youtube" id="fP2ppoEnVeI" desc="Gil - samiec" position=left/>Pomimo, że nie jest to ptak bardzo liczny, gil jest na ogół dobrze znany. Jest nieco większy od wróbla. Obie płci mają czarną czapeczkę, czarny dziób i ogon, a na czarnych skrzydłach pojedynczy biały pasek, biały jest także kuper. U samca pierś i brzuch są czerwono-różowe, grzbiet szary. Samica, tak z wierzchu, jak i od spodu, jest ciemniejsza od samca, brązowawo różowawa. Ptaki te w szacie młodocianej kolorem przypominają samicę, jednak nie mają czarnej czapeczki. | + | <video type="youtube" id="fP2ppoEnVeI" desc="Gil - samiec" position=left/>Pomimo, że nie jest to ptak bardzo liczny, gil jest na ogół dobrze znany. Jest nieco większy od wróbla. Obie płcie mają czarną czapeczkę, czarny dziób i ogon, a na czarnych skrzydłach pojedynczy biały pasek, biały jest także kuper. U samca pierś i brzuch są czerwono-różowe, grzbiet szary. Samica, tak z wierzchu, jak i od spodu, jest ciemniejsza od samca, brązowawo różowawa. Ptaki te w szacie młodocianej kolorem przypominają samicę, jednak nie mają czarnej czapeczki. |
| | Gil to ptak typowo leśny, jego biotopem (miejscem bytowania) są lasy iglaste i mieszane. Spotkać go można także w parkach i sadach; unika jednak bezdrzewnych, otwartych terenów. | | Gil to ptak typowo leśny, jego biotopem (miejscem bytowania) są lasy iglaste i mieszane. Spotkać go można także w parkach i sadach; unika jednak bezdrzewnych, otwartych terenów. |
| | Gniazdo gil zakłada na dolnych częściach gałęzi drzew iglastych, na wysokości kilku metrów. Konstrukcja gniazda sporządzona jest z drobnych gałązek drzewa iglastego, w wyściółce znajdują się drobne korzonki i włosie (nigdy nie ma tam porostów); średnica zewnętrzna gniazda wynosi około 14-20cm. | | Gniazdo gil zakłada na dolnych częściach gałęzi drzew iglastych, na wysokości kilku metrów. Konstrukcja gniazda sporządzona jest z drobnych gałązek drzewa iglastego, w wyściółce znajdują się drobne korzonki i włosie (nigdy nie ma tam porostów); średnica zewnętrzna gniazda wynosi około 14-20cm. |
Wersja z 21:37, 28 sty 2010
Gil Pyrrhula pyrrhula
Pomimo, że nie jest to ptak bardzo liczny, gil jest na ogół dobrze znany. Jest nieco większy od wróbla. Obie płcie mają czarną czapeczkę, czarny dziób i ogon, a na czarnych skrzydłach pojedynczy biały pasek, biały jest także kuper. U samca pierś i brzuch są czerwono-różowe, grzbiet szary. Samica, tak z wierzchu, jak i od spodu, jest ciemniejsza od samca, brązowawo różowawa. Ptaki te w szacie młodocianej kolorem przypominają samicę, jednak nie mają czarnej czapeczki.
Gil to ptak typowo leśny, jego biotopem (miejscem bytowania) są lasy iglaste i mieszane. Spotkać go można także w parkach i sadach; unika jednak bezdrzewnych, otwartych terenów.
Gniazdo gil zakłada na dolnych częściach gałęzi drzew iglastych, na wysokości kilku metrów. Konstrukcja gniazda sporządzona jest z drobnych gałązek drzewa iglastego, w wyściółce znajdują się drobne korzonki i włosie (nigdy nie ma tam porostów); średnica zewnętrzna gniazda wynosi około 14-20cm.
Gile lęgną się w Polsce w dużym rozproszeniu. Zdecydowanie bardziej kojarzone są u nas z zimą, kiedy to ze wschodu przylatują do naszego kraju tamtejsze populacje, by tu przezimować w łagodniejszych warunkach. To dlatego właśnie zimą gili jest u nas stosunkowo dużo, i to z tą porą roku są najczęściej kojarzone.
Gile jedzą pokarm różnego rodzaju. Przede wszystkim są to nasiona jarzębiny, dzikiej róży czy głogu. Lubują także w nasionach klonu (tzw. „noski) i jesionu. Niekiedy gile przylatują do karmnika, by skosztować słonecznika pastewnego czy konopi. Widok takiego ptaka w karmniku to nie lada przygoda. W końcu to jeden z najbardziej kolorowych naszych ptaków.
Pokarm zimą: słonecznik, nasiona konopi, owoce jarzębu pospolitego.
Aby zachęcić gile do odwiedzania naszych ogrodów, warto posadzić w nich w jarząb pospolity lub szwedzki.
